کاشت ایمپلنت دندانی

کاشت ایمپلنت دندانی

پایه ایمپلنت یا فیکسچر یک قطعه پیچی شکل فلزی ساخته شده از تیتانیوم و در بعضی موارد از آلیاژهای دیگه مانند زیرکونیا و سرامیک با مکانیزمی خاص است که با بدن انسان سازگاری دارد و در بدن باعث بروز حساسیت و واکنش ھای این چنینی نمی شود. ایمپلنت از استحکام بالا، مقاومت در برابر خوردگی و سازگاری بافتی بالایی برخوردار است. از این قطعه به عنوان جایگزینی برای ریشه و پایه دندان در فک استفاده می شود که بعد از قرار دادن ایمپلنت در فک و گذشت دو تا شش ماه طی چند مرحله با نصب پروتز (روکش) نقش دندان از دست رفته ی شما را ایفا می کند و علاوه و بر زیبایی و دارا بودن جلوه ی ظاھری در فانکشن و جویدن به شما کمک می کند. ایمپلنت ھای دندانی نقش مھمی در دندانپزشکی ترمیمی و بازسازی فضای فکی دارند.

مشاوره کاشت ایمپلنت دندانی

افرادی که دندان خود را از دست می دهند به مرور دچار مشکلاتی مانند:

• نقص در جویدن غذا
• فرو رفتگی گونه و پوست صورت در ناحیه دندان از دست رفته
• ایجاد بی نظمی و فضا بین دندان های مجاور ناحیه بی دندانی

که تمامی این موارد می تواند بر تغذیه و ظاهر افراد تاثیر منفی بگذارد و در ادامه موجب تحلیل استخوان در ناحیه دندان از دست رفته بشود.

برای تعیین اینکه، آیا کاشت ایمپلنت دندان برای شما مناسب است یا خیر، به مشاوره با دندانپزشک یا ایمپلنتولوژیست نیاز دارید. در طی این مراجعه، دندان و لثه ها به طور کامل توسط متخصص دندانپزشکی مورد بررسی قرار می گیرند و تراکم استخوان نیز ارزیابی می شود.

این مراجعه ممکن است شامل اشعه ایکس و سی تی اسکن باشد تا از وجود ساختار استخوانی کافی برای قرار دادن ایمپلنت (ها) اطمینان حاصل شود و مشخص شود که دقیقا کجا باید قرار بگیرند.

از طرف دیگر، دندانپزشک با توجه به شرایط بافت دهان، بهداشت دهان و تعهد به پیروی از دستورالعمل های مراقبت های بعدی، مناسب ترین برنامه درمانی را در اختیار تان قرار می دهد. برخی از بیماران، بافت استخوانی یا لثه کافی ندارند بنابراین به پیوندهای بافت نرم یا استخوانی و یا استفاده از ایمپلنت هایی با قطر کوچک، نیاز دارند (به آن مینی ایمپلنت نیز گفته می شود).

با توجه به شرایط شما، متخصص دندانپزشکی به شما خواهد گفت که کل مراحل درمانی چقدر طول خواهد کشید، چند ملاقات و مراجعه لازم خواهد بود و بعد از هر روش چه انتظاراتی می توانید داشته باشید. در طول مشاوره نیز، در صورت لزوم درمورد بی حسی موضعی (بی حس کردن مناطق آسیب دیده و اطراف آن) و تسکین دندانپزشکی، بحث خواهد شد. همچنین درمورد هزینه تخمینی ایمپلنت دندان شما نیز صحبت می شود ( هزینه ها بسته به نوع درمانی که می خواهید انتخاب کنید، می توانند بسیار متفاوت باشند ).

از دست دادن دندان ها می تواند علت های مختلفی داشته باشند از جمله:

• پوسیدگی دندان
• شکستگی یا خرابی کانال ریشه
• بیماری لثه دندان (پریودنتیت)
• تروما ( آسیب دندان)
• فرسودگی بیش از حد
• نقایص مادرزادی

مزایای ایمپلنت ھای دندانی چیست ؟

در مقایسه با بریج ھای ثابت و پروتزھای متحرک که توسط سایر دندان ھا یا بافت لثه پشتیبانی می شوند، ایمپلنت مزایای متعددی را ارائه می دھد:

• زیبایی: ایمپلنتھا در لثه مانند دندان طبیعی قرار می گیرند، این ویژگی ایمپلنت ھمچنین انتخاب صحیح رنگ و تطبیق رنگ روکش با دندانھای طبیعی فرد باعث می شود تا ایمپلنت کاملا طبیعی برسد.
• جلوگیری از تحلیل استخوان: ھنگامی که یک دندان از بین می رود، ساختار حمایت کننده استخوان به تدریج تحلیل رفته و از بین می رود. جایگزینی ایمپلنت در فضای خالی، باعث حفظ استخوان و پایداری بافت ھای ارزشمند می شود.
• نگھداری: بیمارانی که دندان مصنوعی کامل یا بخشی متحرک را تجربه کرده اند می دانند که نگھداری دندان مصنوعی ھمیشه یک چالش است. ھمچنین استفاده از بریج باعث ایجاد فشار در دندانھای اطراف و کاھش استحکام و عمر مفید آن دندانھا می شود. ایمپلنت ھای دندانی بعد از جایگذاری روکش کاملا مانند دندانھای طبیعی ھستند و به جز رعایت بھداشت روتین نیاز به نگھداری ویژه ای ندارند.
• ماندگاری: فیلپرھا یا پارسیل ھای مصنوعی به مرور زمان با ایجاد ضربه و فشار روی لثه باعث تحلیل لثه می شود و در نتیجه لق می شوند و صحبت کردن و جویدن فرد را دچار مشکل می کنند. ایمپلنت ھا به علاوه بر حفظ ساختار استخوان و لثه ثابت ھستند و فرد در جویدن و صحبت کردن با مشکلی مواجه نخواھد شد.

بررسی های قبل از شروع درمان:

بهتر است اقدامات بهداشتی درمانی برای کنترل پوسیدگی ها مانند جرم گیری و ترمیم دندان های پوسیده قبل از جراحی ایمپلنت برای تثبیت وضعیت بهداشتی دهان انجام بگیرد.

در صورتی که سیگار می کشید، به شما توصیه می شود که آن را کنار بگذارید یا کمتر استفاده کنید، زیرا سیگار کشیدن می تواند روی جوش خوردن استخوان به ایمپلنت (osseointegration ) تاثیر منفی بگذارد.

از طرف دیگر، اگر دندانپزشک تشخیص دهد که دهان به اندازه کافی سالم است، درمان شروع می شود.

روش قرار دادن ایمپلنت دندان ها چگونه است؟

Osseointegration، فرایندی است که توسط آن ایمپلنت به استخوان فک متصل و محکم می شود. osseointegration ایمپلنت یا همان جوش خوردن ایمپلنت به استخوان، بسته به شرایط جراحی هر بیمار بین شش هفته تا شش ماه برای تحکیم و بهبودی زمان نیاز دارد، که در پایان این دوره زمانی، ایمپلنت گذاری با قرار دادن روکش بر روی آن به پایان می رسد.

اگر Osseointegration اتفاق نیفتد، عمل ایمپلنت با شکست رو به رو می شود. و نیاز است تا ایمپلنت قبلی خارج شده و شرایط لازم برای کاشت ایمپلنت مجدد فراهم شود.

ایمپلنت دندانی می تواند بعد از کامل شدن رشد استخوان فک (بالای ۱۸ سال) قرار داده شود. از طرف دیگر، برخی از شرایط پزشکی، مانند: داشتن دیابت فعال، سرطان یا بیماری پریودنتال، ممکن است قرار دادن ایمپلنت را با محدودیت مواجه کند.

مراقبت های پس از درمان ایمپلنت دندانی

ریکاوری به عوامل مختلفی بستگی دارد. ازقبیل:

حفظ عادت های بهداشت دهان و دندانی ( موجب اطمینان از جوش خوردن مناسب ایمپلنت با ساختار استخوانی می شود)
استفاده از نخ دندان و مسواک (اگر ایمپلنت و نواحی اطراف آن به درستی تمیز نشوند، ممکن است عفونت کند)
نکشیدن سیگار ( سیگار نسبت عدم موفقیت این روش را بالا می برد و بهتر است فرد سیگاری جهت افزایش موفقیت جراحی کمتر اقدام به مصرف سیگار کنند.)
استفاده منظم از داروهای تجویز شده توسط دندانپزشک
اگر روکش های موقت همراه با ایمپلنت استفاده شوند، باید آنها را همانند دندان ها طبیعی تمیز کرد تا فرایند بهبود و جوش خوردن به بهترین نحو انجام شود.

بعد از جراحی اولیه:

بعد از جراحی اولیه، مقداری درد و تورم در ناحیه جراحی قابل پیش بینی است. ممکن است در برخی موارد در محل ایمپلنت دچار خونریزی و کبودی کمی مشاهده شود.

برای کم شدن میزان درد و همچنین کنترل تورم احتمالی داروهایی توسط دندانپزشک تجویز می شود که لازم به استفاده است. دو روز اول جراحی، بهتر است از غذاهای نرم استفاده کرد.

درجراحی ایمپلنت روش ھای جراحی و درمانھای مکمل متنوعی وجود دارد که شامل:

1. ایمپلنت فوری (فرش ساکت): در شرایطی که انتھای ریشه ی دندان ضایعه یا عفونتی نباشد و شرایط استخوان مطلوب باشد ھمزمان با کشیدن دندان پایه ایمپلنت در استخوان جایگذاری می شود.
2. ایمپلنت تاخیری: در این روش به علت عفونی بودن دندان و شرایط نامطلبوب حفره و گاھی از بین رفتن استخوان بخاطر عفونت پس از کشیدن دندان نمی توان بلافاصله ایمپلنت را جایگزین کرد و طبق نظر پزشک به لثه و استخوان چند ماه زمان برای بھبود و ترمیم داده می شود و بعد از سپری شدن آن زمان ایمپلنت جایگذاری می شود و یا فرد مدت زمانی زیادی بعد از کشیدن دندان اقدام به جایگذاری ایمپلنت می کند.
3. ایمپلنت پانچی: در این روش روی لثه ی فرد ھنگام جراحی برشی نمی خورد و ایمپلنت بدون نیاز به کنار زدن لثه ، تنها با سوراخ کردن لثه در استخوان جایگذاری می شود.
4. ایمپلنت یک مرحله ای: در این روش بعد از جایگذاری ایمپلنت پیچ مخصوصی (ھیلینگ) روی پایه بسته می شود که بیرون از لثه قرار می گیرد و پس از سپری شدن زمان لازم پیچ باز شده و پروتز جایگزین می شود.
5. ایمپلنت دو مرحله ای: در این روش بعد از جایگذاری ایمپلنت پیچ کوتاه و کوچکی (کاور اسکرو) روی ایمپلنت (فیکسچر) بسته می شود و توسط لثه پوشانده می شود و بعد گذراندن زمان مورد نظر جھت تثبیت ایمپلنت در استخوان این پیچ خارج شده و توسط ھیلینگ جایگذاری می شود تا لثه فرم گرفته و برای تحویل پروتز (روکش) آماده شود.
6. اوردنچر (پروتز ثابت): این روش جایگزین دندان مصنوعی (دست دندان) است برای افرادی که بی دندانی کامل دارند کاربرد دارد به این صورت که تعدادی پایه ایمپلنت با فاصله ی مورد نیاز جایگذاری می شود و یک پروتز متصل روی ایمپلنت ھا نصب می شود تا فرد دیگر مشکل تکان خوردن و درآمدن پروتز خود را ھنگام غذا خوردن و صحبت کردن نداشته باشد. 

در نگاه کلی به مقاله ایمپلنت های دندانی:

یک گزینه درمانی مناسب و راحت حتی در مواردی آسان تر از سایر درمان های دندانپزشکی هستند که دارای مزایای زیر می باشند.

• جایگزینی دندان های از دست رفته
• کمک به توقف یا جلوگیری از تحلیل استخوان که به دنبال کشیده شدن دندان اتفاق می افتد.

قدرت و پایداری لازم را برای خوردن تمام غذاهایی که دوست دارید را در اختیار تان قرار می دهند.

• به حفظ استخوان فک کمک می کنند.
• مانع از بین رفتن استخوان می شوند.
• از ویژگی های صورت حمایت و پشتیبانی می کنند.
• مانع آسیب رساندن به دندان های مجاور ناحیه بی دندانی می شوند.