بیماری پریودنتال لثه چیست؟

بیماری پریودنتال لثه، یکی از شایع‌ترین مشکلات سلامت دهان و دندان در جهان است. این عارضه به وضعیتی اطلاق می‌شود که بافت‌های حمایت‌کننده و اطراف دندان‌ها تخریب می‌شوند.

پریودنتال لثه در صورت عدم درمان، می‌تواند منجر به از دست دادن دندان و عوارض جدی‌تری در سلامت عمومی فرد شود. بیماری لثه، طیف وسیعی از شرایط التهابی را دربرمی‌گیرد که از التهاب لثه (ژنژیویت) آغاز و به عفونت‌های عمیق‌تر بافت‌های اطراف دندان (پریودنتیت) ختم می‌گردد.

از جمله عوارض جدی پریودنتال خطراتی مانند افزایش خطر سکته مغزی یا حمله قلبی نیز می‌تواند باشد. به همین دلیل، پیشگیری و مراقبت منظم از سلامت دهان و دندان از اهمیت بسیار زیادی جهت ارتقاء سلامت کلی بدن برخوردار می‌باشد.

در این مقاله قصد داریم به بررسی بیماری پریودنتال و علائم آن بپردازیم، پس تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.

بیماری پریودنتال چیست؟

بیماری پریودنتال لثه، عفونتی است که بافت‌های نگهدارنده دندان‌ها مانند لثه‌ها، لیگامان پریودنتال و استخوان آلوئولار را درگیر می‌کند. این بیماری عمدتاً ناشی از بهداشت دهان و دندان ضعیف است که باعث تجمع پلاک (یک فیلم چسبناک از باکتری‌‌ها) روی دندان‌ها و سخت شدن آن می‌شود.

در مراحل اولیه، بیماری پریودنتال به شکل ژنژیویت ظاهر می‌شود که با علائمی مانند قرمزی، تورم و خونریزی لثه‌ها همراه است. چنانچه این مشکل درمان نگردد، به بیماری جدی‌تری به نام پریودنتیت تبدیل می‌شود که به استخوان و بافت‌های اطراف دندان آسیب می‌رساند.

در بیماری پریودنتال لثه، استخوان آلوئولار که دندان‌ها را در جای خود نگه می‌دارد، تخریب می‌شود. ازاین‌رو لثه‌ها عقب‌نشینی و دندان‌ها بلندتر به‌نظر می‌رسند. لیفت لثه می‌تواند این مشکل را برطرف کند.

در ادامه مراحل پیشرفت بیماری پریودنتال لثه آورده شده‌اند.

1. ژنژیویت

ژنژیویت اولین و ابتدایی‌ترین فاز از بیماری پریودنتال لثه است. در این مرحله، لثه‌ها متورم، قرمز و حساس شده و به‌هنگام مسواک زدن یا استفاده از نخ دندان خونریزی می‌کنند. علائم ژنژیویت ممکن است به‌راحتی نادیده گرفته شوند، اما در صورت عدم درمان، می‌تواند به پریودنتیت پیشرفته‌تر تبدیل گردد.

خوشبختانه، ژنژیویت به‌راحتی قابل درمان است و با رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان، از جمله مسواک زدن دو بار در روز و استفاده منظم از نخ دندان، بهبود قابل‌توجهی حاصل می‌شود. همچنین، مراجعه به دندانپزشک برای پاک‌سازی حرفه‌ای می‌تواند به درمان این وضعیت کمک کند.

2. پریودنتیت

اگر ژنژیویت درمان نگردد، بیماری پیشرفت کرده و به پریودنتیت تبدیل می‌شود. در این مرحله، لثه‌ها از دندان‌ها جدا شده و حفره‌های عمیقی پر از عفونت در اطراف دندان‌ها ایجاد می‌گردد.

پاسخ سیستم ایمنی بدن به عفونت، منجر به فعال شدن سلول‌های التهابی و آزاد شدن آنزیم‌های تخریب‌کننده بافت می‌شود که تحلیل استخوان آلوئولار و الیاف پریودنتال را به‌دنبال دارد.

علائم پریودنتیت شامل لق شدن دندان‌ها، بوی بد دهان و درد در ناحیه لثه‌ها است. در این فاز، اگرچه درمان می‌تواند وضعیت را بهبود بخشد، اما آسیب‌های ناشی از این بیماری ممکن است دائمی باشد و به‌طور بالقوه به از دست دادن دندان منجر شود.

3. پریودنتیت پیشرفته

پریودنتیت پیشرفته مرحله سوم و نهایی بیماری پریودنتال لثه است. در این مرحله، تخریب شدید استخوان و بافت‌های حمایتی دندان‌ها اتفاق می‌افتد. دندان‌ها ممکن است به‌طور قابل‌توجهی شل شوند یا به سمت دیگر جابجا گردند.

این می‌تواند بر روی جویدن و گاز گرفتن فرد تأثیر بگذارد. درعین‌حال، این وضعیت می‌تواند منجر به بروز مشکلات جدی‌تری نظیر عفونت‌های مزمن و دردهای شدید شود.

در بسیاری از موارد، درمان پریودنتیت پیشرفته نیازمند مداخله جراحی است تا بتوان آسیب‌های ایجاد شده را ترمیم کرد. این درمان‌ها ممکن است شامل پیوند استخوان، جراحی لثه یا استفاده از تکنیک‌های پیشرفته برای بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده باشد.

علائم بیماری لثه

بیماری پریودنتال، که به‌عنوان بیماری لثه نیز شناخته می‌شود، دارای علائم و نشانه‌هایی است که در صورت بروز هر یک از این علائم باید به دندانپزشک مراجعه کرد.

بیماری لثه وقتی هنوز محدود به بافت لثه باشد و به استخوان زیری منتقل نشده باشد با این علائم که شامل متورم شدن لثه‌ها، خونریزی لثه‌ها هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن و غذا خوردن، تغییر رنگ صورتی به بنفش یا بوی بد دهان، احساس درد یا ایجاد حساسیت در دندان‌ها به‌ویژه هنگام غذا خوردن یا جویدن، بلندتر به نظر رسیدن دندان‌ها به دلیل عقب رفتن لثه و ایجاد فضاهای اضافی بین دندان‌‌ها، مشاهده می‌شود.

اگر هر یک از این علائم را دارید، بهتر است با مراجعه به دندانپزشک و در صورت تشخیص بیماری پریودنتال، درمان به‌موقع خود را شروع کنید تا از بروز بسیاری از مشکلات، جلوگیری شود.

اگر بیماری لثه در این مرحله درمان نشود به بافت‌های نگهدارنده زیرین منتقل می‌شود و در این مرحله پریودنتیت نامیده می‌شود.

عوامل خطر در بیماری پریودنتال

عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به بیماری پریودنتال لثه را افزایش دهند.

• سیگار کشیدن و مصرف تنباکو

سیگار کشیدن یکی از بزرگ‌ترین عوامل بروز بیماری پریودنتال لثه است. نیکوتین موجود در سیگار باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شود.

این امر مبارزه بدن با عفونت‌های لثه را دشوارتر می‌کند. علاوه‌بر این، افراد سیگاری به‌طور معمول بافت‌های استخوانی بیشتری را از دست می‌دهند و پاکت‌های پریودنتالی عمیق‌تری را تجربه می‌کنند.

• عوامل ژنتیکی

علاوه‌بر عوامل محیطی، ژن‌ها هم در ابتلا به بیماری پریودنتال لثه نقش دارند. به این معنا که حتی اگر خیلی خوب از دندان‌های خود مراقبت کنید، باز هم ممکن است به این بیماری مبتلا شوید.

• عادات نادرست

مسواک زدن ناکافی و استفاده نکردن از نخ دندان، می‌تواند منجر به تجمع پلاک و در نهایت تبدیل شدن به جرم دندانی شود. جرم دندانی به‌راحتی از بین نمی‌رود و تنها دندانپزشک می‌تواند آن را پاک‌سازی کند. تجمع مستمر پلاک و جرم موجب التهاب لثه‌ها و پیشرفت بیماری پریودنتال می‌شود.

• تغییرات هورمونی

زنان در طول دوران بارداری، یائسگی یا قاعدگی به‌دلیل نوسانات هورمونی، نسبت به بیماری پریودنتال لثه حساس‌تر می‌شوند.

این تغییرات هورمونی جریان خون به لثه‌ها را افزایش می‌دهند که به نوبه خود آن‌ها را حساس‌تر و مستعد التهاب می‌کند. همچنین، نوسانات هورمونی ممکن است باعث ایجاد مشکلات در بافت‌های لثه شود و آن‌ها را به عفونت دچار کند.

• بیماری‌ها و شرایط مزمن

برخی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت و بیماری‌های قلبی با افزایش خطر بیماری پریودنتال لثه در ارتباط هستند. بیماران دیابتی بیشتر در معرض عفونت‌ها قرار دارند و بیماری پریودنتال کنترل دیابت را دچار اختلال می‌کند.

• استرس

استرس تأثیرات منفی بر سیستم ایمنی بدن می‌گذارد و مبارزه با عفونت‌ها، از جمله عفونت‌های لثه، را دشوارتر می‌کند. استرس مزمن همچنین ممکن است منجر به دندان‌قروچه یا فشردن دندان‌ها شود که اثرات منفی بیشتری بر روی بیماری پریودنتال لثه خواهد داشت.

• برخی داروها

برخی داروها، از جمله داروهای فشار خون و ضدافسردگی، تولید بزاق را کاهش می‌دهند و باعث خشکی دهان می‌شوند. بزاق نقش مهمی در شست‌وشوی باکتری‌ها و حفظ سلامت لثه‌ها دارد. از این رو کمبود آن می‌تواند خطر ابتلا به بیماری پریودنتال لثه را افزایش دهد.

علاوه‌بر این، مصرف برخی داروها می‌تواند به هیپرپلازی لثه‌ای منجر شود که با ایجاد پاکت‌های پریودنتال عمیق همراه است. این پاکت‌ها محیط مناسبی برای تجمع پلاک و تشکیل بیوفیلم‌های باکتریایی فراهم می‌کنند.

عکس بیماری پریودنتال

استفاده از تصاویر برای شناسایی و درک مراحل مختلف بیماری پریودنتال لثه یک ابزار ارزشمند است که می‌تواند به بیماران و دندانپزشکان در تعیین شدت بیماری و تصمیم‌گیری‌های درمانی کمک کند.

1. ژنژیویت: در مرحله اولیه، لثه‌ها قرمز، متورم و خونریزی می‌کنند.
2. پریودنتیت اولیه: لثه‌ها عقب‌نشینی کرده و پاکت‌های کوچکی در اطراف دندان‌ها ایجاد می‌شود.
3. پریودنتیت پیشرفته: لثه‌ها به‌شدت عقب‌نشینی می‌کنند، پاکت‌ها عمیق‌تر می‌شوند و استخوان‌های نگهدارنده دندان‌ها تحلیل می‌روند. در این مرحله، دندان‌ها لق می‌شوند.

بیماری پریودنتال لثه نه‌تنها به دندان‌ها آسیب می‌رساند، بلکه به‌طور جدی بر ظاهر لثه‌ها نیز تأثیر می‌گذارد. عقب‌نشینی لثه یکی از نشانه‌های اصلی بیماری پریودنتال است که باعث می‌شود دندان‌ها بلندتر به‌نظر برسند و در نهایت ریشه‌های دندان‌ها نمایان شوند.

لیفت لثه به‌عنوان یک درمان مؤثر، می‌تواند به‌بهبود سلامت و ظاهر لثه‌ها کمک کند. هزینه جراحی زیبایی لثه بسته به نوع عمل و شدت مشکل متفاوت خواهد بود.

درمان و پیشگیری بیماری پریودنتال

با توجه به این که درمان بیماری پریودنتال، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می‌باشد، در صورت بروز اولین علائم باید درمان را آغاز کرد.

این بیماری از طریق تجمع باکتری‌ها در دندان‌ها شروع می‌شود و در صورت عدم درمان، منجر به آسیب رساندن به لثه، استخوان‌های نگه ‌دارنده دندان و بافت اطراف دندان می‌شود؛ بنابراین، درمان بیماری پریودنتال لثه بسیار اهمیت دارد و اقدامات درمانی مختلفی برای مدیریت و بهبود وضعیت وجود دارد.

در مراحل اولیه بیماری پریودنتال زمانی که محدود به بافت لثه باشد، یعنی در مرحله ژنژوتیس، این بیمار قابل برگشت است ولی در مرحله حادتر و پیشرفته‌تر وقتی به پریودنتیت تبدیل می‌شود قابل برگشت نیست و فقط کمک می‌کنیم که کندتر یا متوقف شود در نتیجه درمان به موقع پریودنتال اهمیت زیادی دارد.

درمان بیماری پریودنتال یک فرایند مهم است که به بازیابی و حفظ سلامت لثه و استخوان دندان کمک می‌کند. درمان این بیماری به‌عنوان یک روند چند مرحله‌ای شناخته می‌شود و ممکن است شامل اقدامات مختلفی باشد. در ادامه به راه‌های درمان و پیشگیری بیماری پریودنتیت خواهیم پرداخت.

رعایت بهداشت دهان

بهداشت دهان از یکی از مهم‌ترین راهکارها جهت پیشگیری از بیماری پریودنتال (بیماری لثه) است. اقدامات بهداشتی منظم می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنند و در درمان آن نیز اثرگذار باشند.

بهترین راهکارها جهت رعایت بهداشت دهان عبارت هستند از: مسواک زدن حداقل دو بار در روز با مسواک مناسب، نخ دندان کشیدن و استفاده از برس‌های بین دندانی یا پین‌های نرم برای تمیزی دندان‌ها و لثه، مراجعه منظم به دندانپزشک حداقل سالی یکبار، اجتناب از مصرف دخانیات و محدود کردن مصرف الکل و غذاهای حاوی قند اضافه.

این اقدامات ساده در جلوگیری از تجمع پلاک و باکتری‌ها در دهان، کاهش خطر التهابات لثه و حفظ سلامت دهان و دندان‌ ها بسیار مؤثر هستند. به‌طور کلی، بهداشت دهان به‌عنوان یک عادت روزانه می‌تواند به شما کمک کند تا دندان‌ها و لثه‌های سالمی داشته باشید.

جرم گیری

یکی از اقدامات اصلی جهت درمان بیماری پریودنتال، پاکسازی دندان‌ها از پلاک‌ها و جرم‌های دندانی می‌باشد. این پاکسازی معمولاً توسط دندانپزشک انجام می‌گردد و شامل دو مرحله اصلی است.

در مرحله اول، پلاک و جرم دندانی با استفاده از ابزارهای خاصی که توسط دندانپزشک استفاده می‌شود، از دندان‌ها و لثه‌ها پاکسازی می‌شوند.

مرحله دوم درمان پریودنتال شامل پاکسازی پاکت‌های اطراف دندان‌ها می‌شود. پاکت‌ها قسمتی از لثه‌ها هستند. دندانپزشک با استفاده از ابزارهای خاص به پاکسازی این پاکت‌ها می ‌پردازد.

مصرف داروها و محلول‌های شست‌وشو

در برخی موارد، درمان بیماری‌های مربوط به لثه با فلوراید نیز انجام می‌شود. این عامل مانع از ایجاد تجمع پلاک و باکتری‌ها در پشت دندان‌ها می‌گردد.

داروهای مختلفی نیز برای درمان بیماری پریودنتال و کنترل عفونت‌ها وجود دارد. برخی از این داروها شامل محلول‌های شست‌وشو، ژل‌ها و سایر محصولات حاوی کلرهگزیدین (یک ترکیب ضد میکروبی)، ژل‌های آنتی ‌بیوتیک و دیگر ترکیبات آنتی ‌باکتریال می‌شوند.

همچنین، در موارد خاص ممکن است دندانپزشک داروهای خوراکی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها را تجویز کند تا به کنترل عفونت‌ها و التهاب‌ها کمک کند.

جراحی

در موارد خاصی که بیماری پریودنتال پیشرفته است، ممکن است نیاز به روش‌های جراحی برای بازسازی استخوان و بافت لثه باشد. این عملیات‌ تحت‌نظر دندانپزشک انجام شده و به‌عنوان عملیات‌های بازسازی لثه شناخته می‌شوند.

همچنین پیشگیری از بیماری پریودنتال بسیار اهمیت دارد؛ بنابراین از مراجعه به دندانپزشک به‌صورت منظم برای بررسی و درمان بهداشت دهان غافل نشوید.

اقدامات درمانی و پیشگیری مناسب می‌تواند به افراد کمک کند از بروز این بیماری جلوگیری کرده و سلامت دهان و دندان خود را حفظ کنند.

توصیه‌های انجمن دندانپزشکی آمریکا در رابطه با پیشگیری و درمان بیماری پریودنتال

انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) توصیه‌های مهمی را برای پیشگیری و درمان بیماری پریودنتال ارائه می ‌دهد.

این توصیه‌ها به شرح زیر هستند:

مسواک زدن منظم

• دندان‌ها را حداقل دو بار در روز به مدت دو دقیقه توسط یک مسواک دستی یا برقی نرم، بشویید.

استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید

• از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده کنید. فلوراید به استحکام دندان‌ها کمک می‌کند و از تجمع پلاک جلوگیری خواهد کرد.

تمیز کردن تمام سطوح

• حتماً تمام سطوح دندان‌ها را به‌دقت مسواک بزنید.

تعویض مسواک به طور منظم

• مسواک خود را هر 3 تا 4 ماه تعویض کنید.

استفاده از منابع بهداشتی شخصی

• از نخ دندان، برس‌های بین دندانی و دهانشویه‌های ضدعفونی‌کننده استفاده کنید.

تغییر عادات مضر

• اجتناب یا ترک مصرف سیگار و محدود کردن مصرف الکل نقش بسزایی در پیشگیری از بیماری پریودنتال دارند.

تغذیه سالم

• از یک رژیم غذایی سالم که حاوی مقدار زیادی از میوه‌ها و سبزیجات تازه است، استفاده کنید.

مراجعه منظم به دندانپزشک

• حداقل سالی یکبار به دندانپزشک مراجعه کنید تا جرم گیری دندان شما انجام شود و وضعیت سلامت دهانتان مورد ارزیابی قرار گیرد.

مدیریت بیماری‌های دیگر

• در صورت داشتن بیماری‌های مزمن مانند دیابت، با پزشک خود همکاری کنید تا مدیریت مناسبی جهت پیشگیری یا درمان بیماری پریودنتال داشته باشید.

نوشیدن آب فراوان

• نوشیدن آب فراوان نه‌تنها برای سلامت دهان و دندان‌ها بلکه برای سلامتی کل بدن بسیار مفید است.

با رعایت این توصیه‌ها، می‌توانید بهداشت دهان خود را بهبود بخشیده و خطر ابتلا به بیماری پریودنتال را کاهش دهید.

تفاوت پریودنتیت و ژنژویتیس (التهاب لثه)

پریودنتیت و التهاب لثه دو مشکل متفاوت در حوزه سلامت دهان و دندان هستند. التهاب لثه، به‌عنوان مرحله ابتدایی بیماری پریودنتال شناخته می‌شود که معمولاً با ایجاد پلاک‌هایی روی سطح دندان‌ها آغاز می‌شود و با علائمی مانند قرمزی و خونریزی لثه‌ها هنگام مسواک زدن همراه است.

این مشکل معمولاً منجر به تخریب بافت های عمیق‌تر نمی شود و استخوان و بافت اطراف دندان‌ها تا حد زیادی سالم باقی خواهند ماند.

پریودنتیت در واقع مرحله پیشرفته‌تری از بیماری پریودنتال محسوب می‌شود. در پریودنتیت، لثه و استخوان از دندان‌ها جدا شده و کیسه‌هایی در پایه دندان ایجاد می‌کنند.

این امر باعث ایجاد باکتری‌ها در بین لثه و دندان می‌شود. از مهم‌ترین عوارض بیماری پریودنتیت، تخریب استخوان و بافت‌های نگهدارنده دندان است.

به‌دنبال این فرایند، دندان‌ها ممکن است لق شده و بیفتند؛ بنابراین، پریودنتیت در واقع یک مرحله پیشرفته‌تر و جدی‌تر از التهاب لثه می‌باشد و نیاز به درمان و مراقبت بسیار بیشتری دارد.

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

اگر دارای علائم زیر هستید، باید به یک دندانپزشک مراجعه کنید.

• در صورت درد دهان یا دندان: اگر لثه‌های شما دچار التهاب شده است یا احساس درد دارید، باید به سرعت به دندانپزشک مراجعه کنید. این امر ممکن است نشان ‌دهنده وجود عفونت یا یک مشکل جدی در دهان باشد.
• بوی بد دهان: اگر احساس می‌کنید با وجود رعایت بهداشت دهانی، همچنان دهان شما بوی بدی می‌دهد، به دندان پزشک باید مراجعه کنید.
• در صورت خونریزی لثه: اگر لثه‌های شما هنگام مسواک زدن یا خوردن غذاهای سفت خونریزی می‌کنند، باید به دندانپزشک مراجعه کنید. این امر ممکن است نشان‌ دهنده وجود التهاب لثه یا پریودنتیت باشد که نیاز به درمان دارد.
• در صورت داشتن توده‌ها، زخم‌ها یا تغییرات غیرعادی در دهان: اگر توده‌ها، زخم‌ها یا تغییرات غیرعادی دیگری در دهان خود مشاهده می‌کنید، باید به دندانپزشک مراجعه کرده تا علت این تغییرات بررسی شود. این امر ممکن است نشان ‌دهنده مشکلات جدی‌تری مانند عفونت‌ها یا سرطان دهان باشد.

در کل، رعایت بهداشت دهان و دندان‌ها و مراجعه به دندانپزشک به‌طور منظم، باعث حفظ سلامت عمومی دهان و پیشگیری از مشکلات بیماری‌های دهانی خواهد شد.

عوارض پریودنتیت شامل بوی بد دهان، از دست دادن دندان، مشکل در خوردن و صحبت کردن، تأثیر بر روی سلامتی سایر اعضای بدن مانند قلب، ریه‌ها، کلیه‌ها و حتی ایجاد مشکل در بارداری می‌شوند.

یک مطالعه نشان داده است که افرادی که دندان‌های خود را از دست داده ‌اند، ممکن است در معرض خطر بیماری قلبی عروقی و دیگر عوارض جدی‌تری باشند.

این اتفاق ممکن است به دلیل انتقال باکتری‌های ناشی از پریودنتیت به عروق کرونر باشد. ازاینرو، مراجعه به دندانپزشک و دریافت درمان مناسب برای پیشگیری از این عوارض به شدت اهمیت دارد.

علل بیماری پریودنتال

عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به بیماری پریودنتال (پریودنتیت) را افزایش دهند، شامل موارد زیر می‌شوند:

• بهداشت نامناسب دهان و دندان: عدم مسواک زدن منظم و عدم استفاده از نخ دندان جهت تمیزی دندان‌ها می‌تواند به تجمع باکتری‌ها و ایجاد التهاب لثه منجر شود.
• سیگار کشیدن: سیگار کشیدن خطر ایجاد مشکلات مربوط به بیماری‌های لثه را افزایش می‌دهد.
• عوامل ژنتیکی: برخی از افراد به دلیل واکنش سیستم ایمنی بدن خود در مقابل باکتری‌ها، مستعد بیماری پریودنتال خواهند بود.
• سن: پریودنتیت ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد، اما به‌طور معمول بعد از 35 سالگی شروع می‌شود و با افزایش سن، ممکن است مشکلات حادتری مانند از دست دادن دندان ها آغاز گردند.
• شرایط سلامتی: دیابت نوع 2 می‌تواند خطر ابتلا به بیماری پریودنتال را افزایش دهد، به‌خصوص اگر فرد نتواند سطح گلوکز خون خود را مدیریت کند.
• رژیم غذایی: مصرف زیاد کربوهیدرات‌های فرآوری شده و قند بیش از حد در رژیم غذایی می‌تواند خطر ابتلا به پریودنتیت را افزایش دهد، درحالی‌که میوه‌ها و سبزیجات حاوی آنتی ‌اکسیدان‌های مفیدی هستند که به محافظت از لثه‌ها کمک می‌کنند.
• استرس: استرس می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر بگذارد و احتمال التهاب لثه را افزایش دهد.
• سیستم ایمنی ضعیف: شرایط بهداشتی و مصرف داروهایی که بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند می‌توانند خطر ابتلا به بیماری لثه را افزایش دهند.
• داروها: برخی از داروها می‌توانند تولید بزاق دهان را کاهش دهند. در این صورت ممکن است خشکی دهان افزایش یافته و خطر ابتلا به پریودنتیت بیشتر شود.
• تغییرات هورمونی: فرایندهای مربوط به تغییرات هورمونی مانند بارداری و مصرف داروهای ضدبارداری خوراکی می‌توانند احتمال ابتلا به پریودنتیت را افزایش دهند.
• عوامل فیزیکی نظیر دندان‌های کج و بریج ‌های دندانی: این عوامل نیز می‌توانند خطر ابتلا به بیماری پریودنتال را افزایش دهند.

سخن پایانی

با توجه به اهمیت بیماری پریودنتال در صورت بروز هرگونه از علائمی که در این مطلب بیان شد، در اسرع وقت به دندانپزشک متخصص جراحی لثه و پریودنتیست مراجعه کنید تا درمان بیماری شما هر چه زودتر آغاز گردد.

سؤالات متداول

چگونه می‌توان از بیماری پریودنتال لثه جلوگیری کرد؟

بهترین پیشگیری شامل حفظ یک روتین بهداشت دهان و دندان دقیق با مسواک زدن دو بار در روز، نخ دندان کشیدن روزانه و مراجعه به دندانپزشک برای جرم‌گیری منظم است. از سیگار کشیدن خودداری کرده، استرس را مدیریت و یک رژیم غذایی متعادل را برای حمایت از سلامت کلی لثه حفظ کنید.

آیا بیماری پریودنتال قابل درمان است؟

ژنژیویت، اولین مرحله بیماری لثه، با رعایت بهداشت دهان و دندان و تمیز کردن حرفه‌ای قابل درمان است. بااین‌حال، پریودنتیت با درمان و نگهداری مناسب قابل کنترل می‌باشد.

آیا بیماری پریودنتال دردناک است؟

مراحل اولیه بیماری پریودنتال دردناک نیست. با پیشرفت بیماری، علائمی مانند تورم، خونریزی لثه و ناراحتی هنگام جویدن می‌تواند رخ دهد. پریودنتیت پیشرفته همراه با درد شدید و از دست دادن دندان‌ها خواهد بود.

آیا بیماری پریودنتال بر سلامت کلی تأثیر می‌گذارد؟

بله، بیماری پریودنتال با بیماری‌های سیستمیک مانند بیماری قلبی، دیابت و مشکلات تنفسی مرتبط است. التهاب در لثه‌ها می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن سرایت کند و بر سلامت کلی تأثیر بگذارد.

چه درمان‌هایی برای بیماری پریودنتال وجود دارد؟

گزینه‌های درمانی به مرحله بیماری پریودنتال بستگی دارد. برای ژنژیویت، تمیز کردن حرفه‌ای احتمالاً کافیست. پریودنتیت اغلب نیاز به جرمگیری و صیقل ریشه (تمیز کردن عمیق) برای از بین بردن زیر خط لثه دارد. در موارد پیشرفته، گزینه‌های جراحی لثه یا پیوند استخوان ممکن است لازم باشد.